در تولید پیچ و مهره چه کمیت هایی استفاده می شود ؟

اندازه و ابعاد در تولید پیچ و مهره از جمله مهم‌ترین عواملی هستند که باید به آن‌ها توجه شود.

ابعاد پیچ و مهره شامل قطر، طول و ارتفاع آن‌ها می‌شود. در صورتی که اندازه پیچ و مهره به درستی تعیین نشده باشد، ممکن است متحمل شکستگی، خم شدن، یا تغییر شکل شوند.

اندازه پیچ و مهره باید با توجه به کاربرد آن‌ها تعیین شود. برای مثال، پیچ‌های بزرگتر برای استفاده در سازه‌های بتنی یا ساختمان‌های بلند ساخته می‌شوند، در حالی که پیچ‌های کوچکتر برای استفاده در مواردی مانند تجهیزات الکترونیکی و دستگاه‌های پزشکی استفاده می‌شوند.

قطر پیچ و مهره نیز باید با مقدار نیروی مورد نظر که به آن باید مقاومت کنند، مطابقت داشته باشد. همچنین، طول پیچ و مهره باید به گونه‌ای باشد که بتواند اجزای مختلف را به هم بپیوندد و به درستی بچرخد.

ارتفاع پیچ و مهره نیز باید با ارتفاع قطعاتی که به هم وصل می‌شوند، مطابقت داشته باشد تا به درستی بتوانند پیچ و مهره را نگه دارند. به طور کلی، ابعاد پیچ و مهره باید مطابق با استانداردها و نیازهای کاربری تعیین شود.

سختی در تولید پیچ و مهره، یکی از مهم‌ترین عواملی است که برای تضمین عملکرد بهینه و مقاومت در برابر فشار، لازم است به آن توجه شود.

سختی مواد مورد استفاده در تولید پیچ و مهره باید بر اساس نیازهای کاربردی تعیین شود.

در عمل، سختی پیچ و مهره معمولاً با استفاده از فرآیندهای حرارتی و مکانیکی تعیین می‌شود.

در فرآیند حرارتی، مواد پیچ و مهره در دمای بالا گرم شده و سپس در دمای کنترل شده خنک شده تا سختی مورد نظر را بدست آورند.

در فرآیند مکانیکی، پیچ و مهره به روشی خاص شکل داده می‌شوند تا سختی مطلوب را به دست آورند.

همچنین، استفاده از موادی با سختی مناسب می‌تواند در افزایش مقاومت و کیفیت پیچ و مهره تأثیرگذار باشد.

مثلاً، پیچ‌های تولید شده از فولاد‌های ضد زنگ، به دلیل سختی و مقاومت بالا، برای مصارف صنعتی و پزشکی مناسب هستند.

به همین دلیل، تعیین سختی مواد مورد استفاده در تولید پیچ و مهره بسیار حائز اهمیت است.

جنس مورد استفاده در تولید پیچ و مهره بستگی به نوع کاربرد آنها دارد. پیچ و مهره ها از مواد مختلفی مانند فولاد ضد زنگ، فولاد کربنی، آلومینیوم، برنج و غیره تولید می شوند.

هر کدام از این مواد دارای خصوصیات خاصی هستند که آنها را برای کاربردهای خاص مناسب می‌سازد.

فولاد کربنی یکی از موادی است که برای تولید پیچ و مهره بسیار شایع است. این فولاد دارای خصوصیاتی مانند مقاومت بالا در برابر فشار و شکست، دوام بالا، انعطاف‌پذیری و قابلیت فرآیند پذیری مناسبی است.

همچنین، فولاد ضد زنگ به دلیل مقاومت بالایی که در برابر زنگ زدگی و خوردگی دارد، برای استفاده در محیط‌های خشک و مرطوب مناسب است.

همچنین، برای کاربردهایی که نیاز به وزن کمتر دارند، مانند در خودروسازی و هواپیماسازی، موادی مانند آلومینیوم و تیتانیوم استفاده می شوند.

در کاربردهایی مانند محصولات الکترونیکی، پیچ‌ها و مهره‌های ساخته شده از برنج و آلیاژهای آن استفاده می شوند.

در نهایت، برای انتخاب جنس مناسب در تولید پیچ و مهره، باید به نوع و شرایط کاربرد آنها توجه کرد و جنس مناسب برای محیط کاربردی انتخاب کرد.

روکش در تولید پیچ و مهره به عنوان یک پوشش حفاظتی بر روی سطح آنها قرار می‌گیرد و برای افزایش مقاومت آنها در برابر خوردگی، زنگ‌زدگی و سایر شرایط آب و هوایی و محیطی استفاده می‌شود.

روکش معمولاً از موادی مانند رزین‌های پلیمری، کرومات‌ها، فسفات‌ها، آلومینیوم، نیکل و غیره ساخته می‌شود.

نوع روکش مورد استفاده در تولید پیچ و مهره بستگی به کاربرد آنها و شرایط محیطی که با آنها سروکار داریم دارد.

به عنوان مثال، برای پیچ و مهره‌هایی که در محیط‌های خشک کاربرد دارند، روکش‌هایی مانند روکش فسفاتهای آهن و روکش روغنی استفاده می‌شوند.

در مقابل، برای پیچ و مهره‌هایی که در محیط‌های مرطوب، خورنده یا اسیدی کاربرد دارند، روکش‌هایی مانند روکش کرومات‌ها، رزین‌های پلیمری، روکش نیکل و غیره مناسب هستند.

همچنین، برای کاربردهای خاص، مانند پیچ و مهره‌هایی که در شرایط دمای بالا قرار دارند، روکش‌هایی مانند روکش کربیدی و سرامیکی نیز استفاده می‌شوند.

در نهایت، انتخاب نوع روکش مورد استفاده باید با توجه به نوع کاربرد پیچ و مهره و شرایط محیطی آن تعیین شود.

استحکام کششی یا tensile strength در تولید پیچ و مهره بسیار مهم است زیرا پیچ و مهره‌ها در کاربردهای مختلفی از جمله ساخت و ساز، خودروسازی، هوافضا، صنایع دریایی و غیره مورد استفاده قرار می‌گیرند و باید مقاومت کافی در برابر نیروهای کششی را داشته باشند.

معمولاً استحکام کششی پیچ و مهره بستگی به جنس و روش تولید آنها دارد. برای مثال، پیچ و مهره‌های تولید شده از فولاد کربنی با استحکام کششی بین 60 تا 100 کیلوگرم بر میلیمتر مربع و پیچ و مهره‌های تولید شده از فولاد ضدزنگ با استحکام کششی بین 70 تا 120 کیلوگرم بر میلیمتر مربع در نظر گرفته می‌شوند.

در علاوه، فرایند حرارتی مانند تمرکز حرارتی (annealing) و تقویت حرارتی (tempering) می‌تواند استحکام کششی پیچ و مهره‌ها را افزایش دهد.

در این فرایندها، پیچ و مهره‌ها به دمای بالا گرم شده و سپس به صورت کند و با تعداد دفعات مشخصی سرمایش داده می‌شوند تا ساختار داخلی فلز تغییر کند و استحکام کششی پیچ و مهره‌ها افزایش یابد.

در نهایت، برای افزایش استحکام کششی پیچ و مهره‌ها می‌توان از روش‌های دیگری مانند افزودن عناصر آلیاژی به جنس فلز، استفاده از روش‌های ریخته گری پیشرفته، تغییر در طراحی و ابعاد پیچ و مهره و غیره استفاده کرد.

مقاومت به خوردگی یکی دیگر از عوامل مهم در تولید پیچ و مهره است.

پیچ و مهره‌ها معمولا در معرض محیط‌های خورنده و رطوبت قرار می‌گیرند، بنابراین مقاومت به خوردگی بسیار مهم است تا پیچ و مهره‌ها در طول زمان دچار خرابی و خوردگی نشوند.

برای افزایش مقاومت به خوردگی پیچ و مهره‌ها، معمولا از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود.

یکی از روش‌های مهم افزایش مقاومت به خوردگی، استفاده از جنس‌هایی است که دارای مقاومت به خوردگی بالا هستند مانند فولاد ضد زنگ و آلیاژ‌های مسی و نیکلی.

در علاوه، روش‌های پوشش‌دهی مانند روکش‌های گالوانیزه، روکش‌های روی و روکش‌های رویکرداری نیز می‌تواند مقاومت به خوردگی پیچ و مهره‌ها را افزایش دهد.

این روش‌ها با پوشش دادن یک لایه محافظ بر روی سطح پیچ و مهره، از تماس مستقیم آن با محیط خورنده جلوگیری می‌کنند.

در نهایت، طراحی درست و دقیق پیچ و مهره نیز می‌تواند در افزایش مقاومت به خوردگی آنها موثر باشد. به طور مثال، استفاده از پیچ و مهره‌هایی با شکل و طراحی مناسب می‌تواند باعث جلوگیری از تجمع مواد خورنده در سطح آنها شود و مقاومت به خوردگی آنها را افزایش دهد.

تحمل دما یکی دیگر از عوامل مهم در تولید پیچ و مهره است.

پیچ و مهره‌ها معمولا در معرض دماهای بالا و پایین قرار می‌گیرند، بنابراین تحمل دما بسیار مهم است تا پیچ و مهره‌ها در طول زمان دچار خرابی و تغییر شکل نشوند.

برای تحمل دمای بالا، از جنس‌های مقاوم به دمای بالا برای تولید پیچ و مهره استفاده می‌شود.

به عنوان مثال، پیچ و مهره‌های فولادی معمولا به دمای بالای ۵۰۰ درجه سانتیگراد مقاومت ندارند، بنابراین برای استفاده در محیط‌های با دماهای بالایی، از جنس‌هایی مانند آلیاژ‌های نیکل و کروم استفاده می‌شود.

همچنین برای تحمل دمای پایین، پیچ و مهره‌هایی با جنس‌های مقاوم به دمای پایین مانند فولاد آلیاژی استفاده می‌شوند.

در نهایت، روش‌های پوشش‌دهی مانند روکش‌های گالوانیزه و روکش‌های روی نیز می‌توانند در افزایش تحمل دمای پیچ و مهره موثر باشند.

این روش‌ها با پوشش دادن یک لایه محافظ بر روی سطح پیچ و مهره، به آنها کمک می‌کنند تا در برابر تغییرات دما مقاومت کنند.